SPICEA Corona

SPICEA Corona

Cereris olim fuit. Unde apud Aristidem Eleusin. Hercules et Dioscuri, qui primi fuerant initiati sacris Cereris, et agone gymnicô apud Atticam Eleusinem defuncti, istiusmodi coronamentô insigniti leguntur. Ipsaque inde ςταχυοςτέφανος dicta est, inventis frugibus in honoris merita. Meminit disertis verbis Coronae spiceae Horatius Caron. Saecul. v. 29. de Cere loquens,

Fertilis frugum, pecorisque tellus

Spiceâ donet Cererem coronâ.

Vide quoque Tibullum l. 1. Eleg. 1. Ovidium Fastor. l. 4. et Met. l. 10. Alios. Eodem facit, quod Plur. de Eumene memorat. Vidit is per quierem duos Alexandros, paratos secum invicem pugnare, quorum cum alteri Pallas, alteri Ceres faveret, hic victor exstitit et coronâ e spicis a Dea coronatus est. Quare Eumenes posterâ die, auditô hostibus signum esse, Palladem et Alexandrum, signum et ipse dedit, Cererem et Alexandrum, omnesque non milites solum, sed et ipsa arma similiter coronari iussit, atque hôc pactô, velut victoriae certus, in campum descendit, Sed et Isis Aegyptia spicis coronatur, apud Tertullian. de Cor. Mil. Prima Isis repertas spicas capite circumtulit. Iuno item Ζευξίδια Argis, apud Etymolog. in voce hac. Nempe Iuno haec eadem cum Iside, nec Isis a Cerere diversa, uti suô locô diximus. A Cerere transilt corona haec ad Romulum et Sacerdotes Arvales, qua de re sic Plin. l. 18. c. 2. Huic certe ab Acca Laurentia ------ spicea corona, quaevittâ albâ colligaretur, in Sacerdotio pro religiosisimo insigni data, quae prima apud Romanos fuit corona. Honosque is non nisi vitâ finitur etc. Coeterum boni semper ominis habita est: unde sub Claudio Principe Equiti cuidam Romano crimini data est nocturnae quietis species obiecta, tamquam vidisset Claudium sprceâ corona evinctum, spicis retro conversis; eâque imagine gravitatem annonae dixisset, uti refert Tacit. Annal. l. 11. c. 4. Vide Car. Paschalium Coronar. l. 4. c. 13. l. 7. c. 15. et supra ubi de Cerere.